خونه محبوبه کجاست؟ نگاهی به لوکیشن سریال بامداد خمار + عکس

سریال بامداد خمار یکی از سریال‌های جذاب ایرانی است که با روایت داستان عاشقانه و فضاسازی تاریخی توانسته توجه بینندگان را جلب کند. بیشتر صحنه‌های این سریال در بافت تاریخی شهر قزوین فیلم‌برداری شده و خانه محبوبه یکی از لوکیشن‌های مهم سریال بامداد خمار است. این خانه با معماری سنتی و طراحی کلاسیک خود، حال‌وهوای خاصی به سریال داده و تجربه دیداری مخاطب را جذاب‌تر کرده است. 

بامداد خمار کجا ساخته شده؟

سریال بامداد خمار به کارگردانی نرگس آبیار، این روزها به یکی از پربیننده‌ترین و در عین حال بحث‌برانگیزترین آثار نمایش خانگی تبدیل شده است. این اثر که بر اساس یکی از محبوب‌ترین رمان‌های دهه‌۷۰ ساخته شده، با تمرکز بر زندگی طبقه اشراف در تهرانِ دوره قاجار، موفق شده است با طراحی صحنه و دکوراسیون دقیق، موجی از نوستالژی را در مخاطبان زنده کند. نقطه قوت اصلی سریال، زنده‌سازی فضای تاریخی از طریق بازسازی خانه‌ها، لباس‌ها و جزئیات هنری است؛ تجربه‌ای که تماشای آن را دیدنی و چشم‌نواز می‌سازد. در ادامه، به معرفی برخی از لوکیشن‌های کلیدی این سریال که حال‌وهوای تهران قدیم را زنده کردند، پرداخته می‌شود.

بناهای تاریخی بامداد خمار کجاست؟

تیم فیلمبرداری از تابستان ۱۴۰۳ تولید این سریال را در استان قزوین آغاز کردند و از بناهای تاریخی و سنتی این استان برای بازسازی فضای قاجاری استفاده نمودند:

حسینیه امینی‌ها (خانه محبوبه):

این بنای اصیل قاجاری، محل فیلمبرداری خانه اشرافی محبوبه در سال ۱۲۹۸ بوده است. حسینیه امینی‌ها که به ارسی‌های بزرگ و شیشه‌های رنگی معروف است، سابقاً منزل شخصی خاندان متمول امینی بوده است. دکوراسیون این لوکیشن به خوبی ثروت و رفاه را با ترکیب رنگ‌های سلطنتی (آبی لاجوردی و طلایی) و مبلمان منبت‌کاری شده با نقوش اروپایی به نمایش گذاشته است. اتاق پدر خانواده، بصیرالملک، با کتابخانه‌هایی که دیوارها را پوشانده، فرهیختگی او را تداعی می‌کند.

لوکیشن سریال بازنده کجاست

مسجد جامع عتیق قزوین:

این بنا برای فیلمبرداری سکانس‌های مذهبی و تاریخی سریال مورد استفاده قرار گرفت. مسجد جامع قزوین یکی از کهن‌ترین و بزرگ‌ترین مساجد ایرانی است که با نام‌های مسجد کبیر و مسجد عتیق نیز شناخته می‌شود.

بازار قدیمی قزوین:

راسته شلوغ بازار با دکان‌های چوبی و کم‌نور، محلی بود که داستان عشق محبوبه و رحیم در آن جرقه خورد، جایی که محبوبه آرزو می‌کرد کاش هیچ‌گاه از آن عبور نمی‌کرد. قدمت بازار قزوین به دوران صفویه و قاجاریه می‌رسد؛ این بازار نه‌تنها معماری بی‌نظیری دارد و از بخش‌های مختلفی شامل مسجدالنبی، سرای سعدالسلطنه، سرای وزیر، سرای قیصریه، سرای حاج رضا، سرای رضوی، تیمچه‌های روباز و سر پوشیده تشکیل می‌شود.

کوچه‌ها و معماری سنتی:

بافت قدیم قزوین، شامل کوچه‌ها، گذرگاه‌های تاریخی اطراف بازار سنتی و برخی عمارت‌های قدیمی به لوکیشن‌های تهران قدیم در سریال بامداد خمار تبدیل شده و نقش پس‌زمینه داستان را ایفا می کنند.

حواشی و شکایات پیرامون استفاده از اماکن تاریخی در سریال بامداد خمار

با وجود تلاش تیم سازنده برای کسب مجوز و بازسازی دقیق صحنه‌ها، ساخت سریال در اماکن تاریخی قزوین با حواشی و انتقاداتی همراه بود. این انتقادات عمدتاً بر محور آسیب‌های احتمالی به بناهای میراثی متمرکز بود.

برخی فعالان فرهنگی با انتشار تصاویری از نصب بته‌جقه‌ها روی دیوارها حسینیه امینی ها ابراز نگرانی کردند که عوامل فیلمسازی در حال آسیب زدن به بنای تاریخی هستند. با این حال، اداره کل اوقاف قزوین این موضوع را تکذیب و اعلام کرد که تزئینات موجود پیش از فیلمبرداری نصب شده و در صورت اثبات آسیب، پیگیری قانونی انجام خواهد شد.

همچنین در فضای مجازی سیاه شدن دیوارهای آجری یکی از شبستان‌های مسجد جامع عتیق نیز مطرح شد. معاون میراث فرهنگی قزوین توضیح داد که رنگ تیره استفاده شده، نوعی دودۀ سیاه پاک‌شونده بوده و آسیبی به بنا وارد نمی‌کند.

روابط عمومی سریال در بیانیه‌ای تأکید کرد که تمامی مراحل با مجوزهای قانونی و طبق نظر کارشناسان پیش رفته و مستندات لازم برای تحویل لوکیشن‌ها موجود است.

دکوراسیون سریال بامداد خمار

در این صحنه فضایی از یک خانه اشرافی ایرانی در دوره قاجار به تصویر کشیده شده است. اتاق با فرش‌های دستباف رنگارنگ، دیوارهای گچ‌بری‌شده و آینه‌کاری‌های ظریف آراسته شده و مبلمان سنتی با روکش مخملی جلوه‌ای مجلل به فضا داده است.

این بالش‌های استوانه‌ای بزرگ که در پشت محبوبه دیده می‌شوند، از پارچه‌های مخملی قرمز تیره و سفید با حاشیه طلایی دوخته شده‌اند. این نوع بالش‌ها در خانه‌های اشرافی قاجار و پهلوی اول رایج بودند و معمولاً برای تکیه دادن در اتاق‌های پذیرایی یا اندرونی استفاده می‌شدند. رنگ‌های انتخاب‌شده (قرمز و سفید) بودند.

پنجره‌هایی با شیشه‌های رنگی و طرح‌های مشبک که به‌وضوح یادآور ارسی‌های ایرانی هستند. این ارسی‌ها با شیشه‌های آبی، قرمز و زرد نه‌تنها زیبایی خیره‌کننده‌ای دارند بلکه در گذشته برای کنترل نور، حفظ حریم خصوصی و تهویه طبیعی طراحی می‌شدند. عبور نور از میان این شیشه‌ها و افتادن آن بر فضای داخلی، جلوه‌ای شاعرانه به صحنه می‌دهد.

پرده‌های زرشکی‌رنگ با طرح‌های ظریف و پارچه‌های سنگین، از نشانه‌های اصلی خانه‌های اعیانی آن دوران هستند. این نوع پرده‌ها معمولاً از مخمل یا پارچه‌های ضخیم با حاشیه‌های گلدوزی‌شده دوخته می‌شدند و علاوه بر جنبه‌ی تزئینی، نشان‌دهنده‌ی ثروت، شأن اجتماعی و سلیقه‌ی اشرافی صاحب‌خانه بودند.

همچنین میز و صندلی آرایش چوبی با آینه‌ای ظریف و قدیمی دیده می‌شود. این آینه‌ و میز کوچک معمولاً برای سرمه‌کشیدن، بستن روسری یا مرتب‌کردن موها استفاده می‌شد و جایگاه مخصوصی در اتاق زنان خانه داشت.