همه چیز درباره اعضای تیم ملی فوتسال ایران در جام جهانی | از اعتیاد به زخم کاری تا طرفدار ی محسن چاووشی

وحید شمسایی سرمربی تیم ملی فوتسال ایران، 14 نفر از بهترین فوتسالیست های ایران را برای شرکت در مسابقات جام جهانی 2024 ازبکستان انتخاب کرده است. در ادامه نام اعضای تیم ملی فوتسال و شماره پیراهن آنها، برخی خصوصیات اخلاقی جالب اعضای تیم ملی فوتسال و علاقه مندی هایشان توضیح خواهیم داد.

مهدی کریمی

متولد: ساوه
تاریخ تولد: 75/11/9
 قد: 176،  وزن: 70
باشگاه فعلی: گیتی‌پسند
شماره پیراهن: 11

این اولین جام جهانی مهدی کریمی است. او جام جهانی قبلی را به دلیل مصدومیت رباط از دست داد، اتفاقی که هنوز با افسوس از آن یاد می‌کند. مسابقات را از خانه دید. مهدی اما قدرتمند برگشت و سال گذشته بهترین بازیکن فوتسال ایران شد. این چپ پای خوش‌تکنیک که با سجاد یوسف‌خواه در بخارا هم اتاق شده از بازیکنانی است که در یک لحظه می‌تواند گره بازی را باز کند.

 او در جام ملت‌های آسیا 2022 در غیاب علی‌اصغر حسن‌زاده و با اجازه مرد باتجربه فوتسال ایران شماره 7 را پوشید اما حالا 11 را به تن می‌کند. شماره‌ای که می‌گوید برایش خوش‌یمن است. 

کریمی باهوش بازی ‌می‌کند، همیشه روی دست بازیکن هم‌تیمی می‌آید و در بازی‌سازی و زدن ضربه نهایی تبجر دارد. در عین اینکه نمی‌شود او را در لیست شلوغ‌های تیم ملی جا داد اما از آن بازیکنانی است که می‌تواند قاب‌های ویژه خلق کند. در جام ملت‌های آسیا بعد از هر گل به سمت عکاس‌ها می‌رفت و با شادی گل‌های خاص قاب‌های به یادماندنی ثبت کرد. 

خودش می‌گوید همیشه شب قبل از بازی تصویرسازی‌هایی می‌کند که معمولاً روز بازی رخ می‌دهد. تصویر ذهنی این روزهای او ایستادن روی سکو در جام جهانی است.
مهدی از حمایت پدرش و زحماتی که او برایش کشید می‌گوید. رونالدو را دوست دارد و برای شروع مسابقات و سوت داور برای دیدار با ونزوئلا بی‎تاب است. مهدی کریمی مطمئن است که در این جام گل می‌زند.

سالار آقاپور

محل تولد: ارومیه
تاریخ تولد: 78/12/17
قد: 169
وزن: 68
باشگاه فعلی: گهرزمین سیرجان
شماره پیراهن: 12

کوتاه قدترین بازیکن تیم ملی یک جنگنده تمام‌عیار است. او در زمان استراحت فیلم می‌بیند و این روزها در بخارا در حال دنبال کردن سریال «زخم‌کاری» است و اهل موسیقی‌های شاد و پر انرژی. چیزی نزدیک به شخصیت خودش که هیچ‌وقت نه در زمین و نه در هتل آرام‌اش نمی‌گیرد. با مسلم اولادقباد هم اتاق است. 

خودش می‌گوید از وقتی که مس سونگون بودم و با مسلم آشنا شدم در همه اردوها با هم هستیم. حتی در روزهای کرونا دو نفری با هم بیرون می‌رفتند و می‌دویدند.
 
سالار به خاطر شوک دادن به بازیکن حریف، از پیش برداشتن و زدن شوت‌های محکم مشهور است. سجده‌های سریع بعد از گلزنی‌اش به یک امضا برایش تبدیل شده. او جام جهانی قبل را در 21 سالگی از دست داد. در آخرین اردوها خط خورد و بازی مشهور ایران و قزاقستان را در خوابگاه مس سونگون با هم‌تیمی‌هایش دیده است. آقاپورپیراهن شماره 12 تیم ملی را به سختی به دست آورده و نمی‌خواهد هرگز آن را از دست بدهد. از لقب «هرکول جیبی» خوشش می‌آید. در باشگاه‌هایش شماره 78 می‌پوشد. سال تولدش و گردنبندی با همین عدد به انگلیسی گردن می‌اندازد.

سالار در عین جنگندگی هر وقت گلری شلیک‌های پای راستش را مهار کند حتماً به او یک «دمت گرم» می‌گوید. او معتقد است برای درخشش در جام جهانی رمز موفقیت «جنگیدن تا آخرین نفس و امید داشتن» است. تیم ایران را در فینال می‌داند و می‌گوید اگر مدال بگیریم مدال جهانی را مثل مدال آسیایی به همسرش تقدیم می‌کند. او در جام ملت‌ها علیرغم مصدومیت با درد بازی کرد و حالا سرحال و قبراق است و بی‌تاب شروع مسابقات.

مسلم اولادقباد

 
متولد: کوهدشت/ استان لرستان
تاریخ تولد: 74/9/8
 قد: 175
وزن: 70
باشگاه فعلی: گهرزمین سیرجان
شماره پیراهن: 8

مُسلم یکی از کسانی است که وقت و بی‌وقت در حال تمرین است، حتی در هتل هم گوشه‌ای پیدا می‌کند و با کش تمرین می‌کند. عملاً پرافتخارترین فوتسالیست کوهدشت است. کیوان امرایی که در فوتبال ایران چهره شد همشهری اوست. خودش با احترام بسیار زیاد از وحید امیری هم‌استانی‌اش یاد می‌کند. از خاندان بزرگ «اولاد قباد» است، در واقع بزرگ خاندان آنها در کوهدشت «قباد» بوده و این فامیلی در استان لرستان زیاد شنیده می‌شود.

در باشگاهی تعصبی روی شماره خاصی ندارد  و می‌گوید بازیکن باید به شماره اعتبار بدهد. اما شماره 8 تیم ملی را به عشق امام رضا(ع) می‌پوشد. این دومین جام جهانی مسلم است، او در لیتوانی برای ایران گلزنی کرد و با افسوس در مورد حذف شدن غافلگیرانه در آن تورنمنت حرف می‌زند. 

اولادقباد از خانواده‌ای می‌آید که در کودکی خیلی موافق ورزش کردن حرفه‌ایش نبوده‌اند. خودش می‌گوید حتی همین حالا هم پدرم بیشتر نگران سلامتی‌ام است و با آنکه بهترین بازیکن آسیا شدم و خانواده هم به این افتخار می‌کنند اما کماکان می‌گویند سلامتی تو اولویت است. به ویژه پدرم که ترجیح می‌دهد همین حالا به خانه برگردم.

او استعدادی است که در مسابقات دانش‌آموزی کشف شد. مسابقاتی که دیگر برگزار نمی‌شود. با تیم استان لرستان قهرمان کشور شد و  دیده شد. در 16 سالگی ماهان تندیس قم او را به خدمت گرفت. شهری که فوتسال یکی از محبوبترین ورزش‌هایش است و اولادقباد می‌گوید چون در این استان مربیان به فوتبال تکنیکی اعتقاد دارند، فرصت بیشتری به من داده شد که خودم را نشان بدهم و قدردان مربیان و مردم قم به خاطر حمایت‌هایشان هستم. 

مسلم اولادقباد که در اروپا بازی کرده و با پالما روی سکوی قهرمانی ایستاده و جام باشگاه‌های جهان را هم برده است می‌گوید: من بازیکنان بزرگی را در اروپا دیده‌ام، بازیکنان ما استعداد و تکنیک و مهارت بسیار خوبی دارند، فقط باید به این «باور» برسیم که هیچ چیزی کم نداریم کسی جلودار ما نیست.

بهروز عظیمی 

متولد: تایباد/خراسان
تاریخ تولد: 80/6/3
 قد: 186
وزن: 77
باشگاه فعلی: مس سونگون 
شماره پیراهن: 14

وقتی سال 1395 تیم ملی برای یک مسابقه با بلاروس به مشهد آمد، بهروز 15 ساله خودش را به هتل رساند تا با حسین طیبی عکس بگیرد. 

می‌گوید 7 سال بعد در بازی مقابل ازبکستان با حسین آقا در تیم ملی هم‌بازی شدم و در ترکیب کنارش بودم. حس عجیبی بود اما وقتی تایباد بودم و 7 صبح در مسیر مدرسه با هر چیزی که سر راهم بود فوتبال بازی می‌کردم توی ذهنم در مورد شادی بعد از گلم با پیراهن تیم ملی رویاپردازی می‌کردم و اینکه گزارشگر بازی اسمم را چطور تکرار کند. من دارم رویاهایم را زندگی می‌کنم.

شماره 14 را به دلیل علاقه‌اش به مهدی جاوید می‌پوشد. گلزن بزرگ سابق تیم ملی که با هم در مس سونگون هم‌بازی هستند و عظیمی می‌گوید همیشه برای بهتر شدن کیفیت بازی‌اش از او درس می‌گیرد. بهروز در کنار فیلم دیدن در اتاق، کتاب «قله‌ها و دره‌ها» نوشته‌ی اسپنسر جانسون را می‌خواند. کتابی در مورد استفاده از تکنیک‌ها و راهکار‌های کاربردی برای پیشرفت مثبت در زندگی کاری و شخصی‌.

بهروز عظیمی را به خاطر ضربات سنگین پای چپ، بازی درگیرانه، تکل زدن، نترسیدن و پرس از جلو می‌شناسند. پاس گل دادن را از گل زدن بیشتر دوست دارد و خودش می‌گوید برای سفر دوست دارد به «هرمز» برود اما به خاطر تمرینات و اردوهای ملی و باشگاهی شاید سالی حتی 10 روز هم نتواند خانواده‌اش را از نزدیک ببیند. 

«پشت سرت را نگاه نکن و فقط برو جلو!» این جمله را از وحید شمسایی به عنوان جمله‌ای که به ذهن سپرده تکرار می‌کند. قول می‌دهد اگر با تیم ملی روی سکوی جهانی رفت، با همکاری کمیته آموزش فدراسیون فوتسال، هزینه برگزاری یک دوره دانش‌افزایی با حضور یک مدرس برجسته برای مربیان در شهر زادگاهش تایباد برگزار کند.

باقر محمدی

متولد: قرچک ورامین
70/3/31
وزن: 88
قد: 184
باشگاه فعلی: گیتی‌پسند اصفهان
شماره پیراهن: 1

هم‌بازی‌ها و دوستان او را «مسعود» صدا می‌زنند. در جام ملت‌های آسیا 2024 هم در فینال گل زد و هم جایزه بهترین دروازه‌بان مسابقات را گرفت اما خودش از لقب «آقای کلین‌شیت» بیشتر خوشش می‌آید. دست‌های بزرگی دارد و در جام جهانی لیتوانی مقابل آرژانتین و آمریکا فرصت بازی کردن پیدا کرد. می‌گوید جام جهانی با هر مسابقه دیگری فرق دارد، اینجا حتی ضعیف‌ترین تیم‌ها هم قادرند حریف را غافلگیر کنند.

او تمرین را هم مثل مسابقه جدی می‌گیرد. یکی از شوخ‌ترین بازیکنان اردو است. فقط وقتی که مربیان با او حرف می‌زنند ممکن است کمی آرام بگیرد و بیشتر اوقات در حال سر به سرگذاشتن بقیه است. بمب انرژی تیم!

مهاجم‌ها می‌گویند وقتی مسعود توی دروازه می‌ایستد انگار دروازه را پُر می‌کند. از توپ‌های جام جهانی که در این دو هفته با آنها بازی کرده می‌گوید: احساس می‌کنم توپ را طوری طراحی کرده‌اند که گل‌های بیشتری رد و بدل شود، توپ انگار فر می‌خورد و خیلی سخت می‌شود مهار یک‌ضرب کرد اما برای من هیچ فرقی نمی‌کند، از هیچ بازیکن و حریفی نمی‌ترسم.

با احترام بسیار از علیرضا صمیمی دروازه‌بان سابق تیم ملی یاد می‌کند و می‌گوید دروازه‌بان بسیار بزرگی است و من دوستش دارم. از رضا ناصری و مجتبی نصیری‌نیا هم یاد می‌کند. 
می‌گوید نصیری‌نیا دروازه‌بان شهید منصوری قرچک بود، خیلی تحت تاثیر بازی‌اش بودم، آرزویم این بود بیایم بنشینم روی نیمکت این تیم. ولی رفته رفته توانستم دروازه‌بان اول تیم شوم و به عنوان قهرمانی دست پیدا کنم و 14 سال است در لیگ‌برتر بازی می‌کنم. 

او از کیفش دفترچه‌ای در آورد که پر از دست نوشته بود. می‌گوید می‌خواهم کتابی بنویسم از سختی‌هایی که در زندگی کشیده‌ام. از رنج و روش‌های دوام آوردن. اسمش را هنوز انتخاب نکرده‌ام اما شاید گذاشتم: «هزار راه سخت».

سعید مومنی

متولد: قزوین
71/9/2
وزن: 91
قد: 190
باشگاه فعلی: کراپ الوند
شماره پیراهن: 2

«گلر آرام و کم حرف» تقریباً چیز کم پیدایی است. دروازه‌بان‌ها معمولاً متفاوتند، آنها تنها بازیکنانی هستند که حق دارند با دست توپ را بردارند، بیشتر اوقات مشغول نگاه کردن به بازی دیگران هستند برای همین شخصیت‌های متفاوتی دارند، گاهی جنجالی، ماجراجو، پرهیاهو و ... اما سعید مومنی آنقدر متین و آرام است که اگر ساعت‌ها پیش شما بنشیند بعید است حدس بزنید در عمرش ورزش کرده است چه رسد به اینکه دروازه‌بان تیم ملی باشد.

 او البته حین بازی کردن لازم باشد داد و بیداد هم می‌کند اما اکثر اوقات آرام است یا دارد با هدفون موسیقی گوش می‌دهد تا تمرکز بیشتری بگیرد. چه موسیقی؟ هر چیزی که کمکم کند ذهنم درگیری کمتری داشته باشد.

سعید در جام ملت‌های کویت 5 بازی را کلین‌شیت کرد، تنها در فینال بود که با بدشانسی به ژاپن باختیم. خودش می‌گوید اگر برگردم به سال‌های قبل حتماً در بعضی تصمیم‌گیری‌های حرفه‌ایم و مشورت گرفتن‌ها تجدید نظر می‌کنم. این اولین جام جهانی اوست. می‌گوید تحت تاثیر مصطفی نظری دروازه‌بان سابق تیم ملی وارد فوتسال شده، خودش را مدیون او و البته اصغر قهرمانی می‌داند که علاوه بر بعد فنی، همیشه سنگ صبور بازیکن است. می‌گوید مثل هر انسان دیگری گاهی خسته می‌شود اما وقتی وارد زمین می‌شود، یا توپ فوتسال می‌بیند دوباره انرژی‌اش فول می‌شود. این روزها در زمان استراحت در حال دیدن سریال «داریوش» است. 

سعید عاشق مهار تک به تک است، امسال در لیگ از راه دور موفق به گلزنی شد. در سال 2015 اولین بار با تیم ملی به تورنمنت رفت و قهرمان شد و بعد از آن پای ثابت اردوهای تیم ملی است. او با بهروز عظیمی هم اتاق است. از تایباد تا قزوین، اینجا هیچ فاصله‌ای وجود ندارد وقتی حرف ایران در میان است!

محمدحسین درخشانی

متولد: سنگسر سمنان
قد: 183
وزن: 78
باشگاه فعلی: گیتی‌پسند اصفهان
شماره پیراهن: 5

«آقای دکتر». او را اینطور صدا می‌زنند. یک ورزشکار دانش‌آموخته که همین الان می‌تواند لباس ورزشی‌اش را در بیاورد، کت و شلوار بپوشد و مستقیم برود دانشگاه و تدریس کند. اما در اردو کتاب با خودش نیاورده. می‌گوید همه این سال‌ها کتاب خوانده‌ام و الان بیشتر سریال می‌بینم. «جوکر» و «داریوش» را می‌بیند. برای اینکه گاهی نیاز دارم ذهنم را پرت کنم و از هر استرسی دور بمانم.

درخشانی سال گذشته آقای گل لیگ شد. از بازیکنانی است که انگار توپ او را دوست دارد، جاگیری‌هایش بی‌نظیر است و تک ضربه‌هایش معمولاً به تور می‌نشیند. «استپ-پاس» این سبک بازی‌اش است. بعد از جام ملت‌ها به یک مدرسه در سنگ‌سر زادگاهش رفت و با بچه‌ها دیدار کرد و عکس یادگاری گرفت.

یکی از دغدغه‌هایش خدمت سربازی‌ است و امیدوار به کسب عنوان و معافیت. اهل داد و غر زدن در تمرین و بازی نیست. خودش می‌گوید در دوران بازیگری کاپیتان‌هایی با اخلاق خوب و بد داشتم، برای همین هیچوقت نمی‌خواهم نسبت به بازیکن جوانتر جوری برخورد کنم که حالش بد شود، ولی اگر نکته‌ای باشد در رختکن، اتوبوس یا هتل می‌گویم. 

محمدحسین در کارهای دفاعی هم بازیکن فداکاری است، در قطع توپ و نظم دادن به ریتم بازی موثر است. او جام جهانی قبل در اردوها بود اما در آخر نتوانست به لیست نهایی راه پیدا کند. می‌گوید هنوز هم از یادآوردن دیدار 3-2 مقابل قزاقستان حالش بد می‌شود. بین گل زدن، پاس گل دادن و نجات دادن دروازه، گل زدن را بیشتر دوست دارد. می‌خواهد مدالش را به همسرش تقدیم کند. کسی که دشواری‌های زندگی با یک بازیکن حرفه‌ای را به جان خریده است.

سجاد یوسف‌خواه 

متولد: رامسر
تاریخ تولد: 74/1/28 
 قد: 180
وزن: 72
باشگاه فعلی: کراپ الوند
شماره پیراهن: ۳

این اولین تجربه بزرگ سجاد یوسف‌خواه است. تنها بازیکن تیم ملی که کارمند دولت است! او به خاطر ضربات کُشنده پای چپ‌اش رسماً روبرتو کارلوس تیم است. حتی یک بار با توپ یک دروازه‌بان را از ناحیه صورت به شدت مصدوم کرد. خودش می‌گوید بعد از شوت‌های بد از دروازه‌بان‌ها عذرخواهی می‌کند. 

سجاد چای‌خورترین بازیکن تیم است، در تنهایی و استراحت اردو فیلم‌های ترسناک و هیجان‌انگیز می‌بیند. کارمند بانک است و جام جهانی قبلی را در بانک با همکارانش دیده! کارمند بانک دی تهران است، در بخش خدمات رفاهی منابع انسانی. با مساعدت مدیران بانک و تغییر پست همزمان ورزش حرفه‌ای را دنبال می‌کند. برای همین با احترام بسیار از آنها یاد می‌کند. او البته در بخش ورزشی بانک مشغول شده تا حضور مفیدتری داشته باشد.

برنامه بازیهای ایران در جام جهانی فوتسال + ساعت پخش بازیها

از تیرماه سال گذشته به عضویت تیم ملی درآمد، گرچه در جام ملت‌های آسیا حضور نداشت اما اینجاست تا به رویای بزرگش یعنی کسب افتخار با تیم ملی در جام جهانی است. در نوجوانی عکس مسی را روی دیوار اتاقش می‌زده است، به محسن یگانه و محسن چاوشی علاقه دارد.  اطلاعات فوتبالی‌اش از جام جهانی 2002 بی‌نظیر است. یک خوره فوتبال و فوتسال واقعی.

سجاد می‌گوید اگر روی سکوی قرار بگیریم، مدالش را به موسسه توانبخشی دختران کم‌توان ذهنی همدم تقدیم می‌کند. جایی که قبل از سفر به ازبکستان با اشک ترکش کرد و مطمئن است دعای خیر آن بچه‌ها همراه تیم خواهد بود.